Kiedyś wydawało mi się, że wszystko jest proste, że ze wszystkim sobie niewątpliwie poradzę, jednakże niedawno zaczęłam wątpić. Wszystko zaczyna być takie bezsensowne, kiedy ukazują się kłopoty. Sama to zaobserwowałam patrząc na siebie, że seria porażek, nieporozumień i stresu sprawiła, że wpadłam w głęboką depresję i przestałam kompletnie w siebie wierzyć. Wszystko żeby było właściwie, gdybym była osobą silną, jednak nie jestem. Zwykłe, zazwyczaj nawet żartobliwe słowa dotykają mnie bardzo mocno i zostają w mojej pamięci na długo. Ci mówią, ze nie mam dystansu do siebie i mają racje- nie mam dystansu ogólnie rzecz biorąc. Mam swoje demony, w sumie w jaki sposób każdy, ale niektórzy po prostu albo umieją sobie z nimi radzić całkiem dobrze, lub poprawnie to wszystko umieją ukryć. Podziwiam ludzi silnych i odpornych, ponieważ sama chciałabym taka kiedyś być. Uczę się dystansu i siły od jakiegoś już czasu, ale zawsze przegrywam walkę z samą sobą. Inni ludzie stale mi powtarzają, że nie ma czym się przejmować, że powinnam odpuścić i dać temu wszystkiemu się toczyć, niemniej jednak w znaczącej liczbie przypadków zdarzają się takie sytuacje, które dotykają mnie tak bardzo, że nie robię nic oprócz myśleniem o tym, nawet spać nie mogę. Myślenie sprawia, że nie mogę się skupić na niczym innym- kłopoty zaprzątają mi wszystkie myśli. Mam tendencje do zamykania się i nie mówienia nikomu, co mnie boli. Podobno ten sposób jest bardzo szkodliwy dla psychiki, niemniej jednak jakoś nie potrafię się uzewnętrzniać przed innymi osobami. Wiem, że w znaczącej liczbie przypadków słabo wyglądam, kiedy jestem w środku myślenia nad jakimś problemem, ale nie pragnie, żeby Ci uważali mnie za słabą, dlatego właśnie nie chwalę sie moim życiem prywatnym. silosy zbożowe . Mam nadzieję, że kiedyś nauczę się wygrywać ze swoim stresem, bo póki co nie za dobrze to sie zapowiada. Każda kłótnia kosztuje mnie bardzo dużo nerwów, wręcz o ile druga strona w ogóle nie jest zaangażowana.